Kulminacja wzgórza między Bogucicami a Grabowcem

               

Wzgórze znajduje się ma pograniczu Niecki Soleckiej z Garbem Pińczowsko - Wójczańskim.

               

Niecka Solecka jest wypełniona gipsami mioceńskimi. Spotyka się tu zjawiska krasu gipsowego (ginące rzeki, podziemne jeziora, leje, wertepy). Najwięcej tych zjawisk możemy obserwować w trójkącie Busko - Wiślica - Krzyżanowice. Skały gipsowe tworzą wysoki próg, tzw. kuestę gipsową dochodzącą do 262 m. n. p. m. W dnie Niecki wysokości bezwzględne wahają się od 180 do 200 m. n. p. m.

              

Z występowaniem gipsu wiążą się także źródła siarczanowe, które są podstawą egzystencji uzdrowisk w Busku i Solcu.

              

Na północny wschód rozciąga się Garb Pińczowsko - Wójczański, który przecina Nadnidziański Park Krajobrazowy w kierunku północno zachodnim. Garb jest stoliwem wznoszącym się na wysokość 100 m ponad otaczający go teren. Posiada wiele wzniesień. Jedno z nich znajduje się w okolicach Bogucic i ma wysokość 310 m. n. p. m.

              

Podstawa Garbu Pińczowskiego zbudowana jest z opoki kredowej, na której leżą utwory mioceńskie z najważniejszymi wapieniami wykorzystywanymi jako budulec.

              

Wśród otaczający pól spotyka się wychodnie skał gipsowych. Gleba powstająca na tego typu skale nosi nazwę rędziny gipsowej lub inaczej rędziny siarczanowej. Rędziny powstają drogą wietrzenia skał węglanowych, wapnia, dolomitów, margli i gipsów. Skała macierzysta wywiera przy tym wybitny wpływ na właściwości gleby. Rędziny wykazują odczyn alkaliczny lub obojętny. Tutaj spotyka się rędziny czarnoziemne, głębokie, silne próchniczne, a także rędziny początkowego stadium (inicjalne) o głębokości do 10 cm. Ten typ gleb jest trudny do uprawy mechanicznej, ale przy korzystnych warunkach atmosferycznych uzyskuje się wysokie plony.

               

Na stokach wzgórz znajdują się zadrzewienia (raczej zakrzewienia) o charakterze gleb ochronnym. Celem tych zadrzewień jest ochrona gleb przed erozją. Innym sposobem ochrony przed erozją jest: zadarnianie stoków, orka w poprzek stoku t. j. równolegle do warstwic.

                 

Na wierzchowinie spotkać można bogatą roślinność kserotermiczną. Roślinność ta szczególnie pięknie wykształca się na podłożu gipsowym, które wyraźnie nie sprzyja rozwojowi drzew i krzewów. Przyczyna tego zjawisko to: płytkość gleb gipsowych, skład chemiczny (duża zawartość trujących siarczków i siarczanów). Często można też zauważyć wkraczanie rodzimej roślinności kserotermicznej na pozostawione odłogiem pola, co świadczy o jej żywotności.

                 

Roślinność kserotermiczna reprezentowana jest m. in. przez:

• szałwię lekarską (Salvia pratensis),

• mikołajek polny (Eryngium campestre) ,

• macierzankę piaskową (Thymus serpyllum),

• driakiew wonną (Scabiosa canescens),

• dzwonek boloński (Campanula bononiensis),

• rozchodniki (Sedum), 

• wilczomlecze (Euphorbia),

• przytulie (Galium),

• ciemiężyk białokwiatowy (Vincetoxicum officinale) i inne.